O gün hava çok sıcaktı. Sanki ateşin içindeydim. Bu arada adım İlker. Yatağımdan çıkar çıkmaz televizyonu açtım, birde ne göreyim! Sıcaklık 60 derece olmuş, kum fırtınası çıkmıştı.
Bu demek oluyordu ki, tüm Dünya çöle dönüşüyordu. Buna bir çözüm bulmak için arkadaşım Ümit ile buluşmam gerekiyordu.
Ümitlere gidince bir de ne göreyim! Ümitler eve fıskiye kurmuşlardı. Ümit'in ailesi zaten hep böyle garip şeyler yapıyor.
Mesela kışın üşüyoruz diye evde ateş yakmışlardı. Daha doğrusu evi yakmışlardı. Neyse biz asıl konuya dönelim.
Ümit'e akşam erken yatmasını, çünkü sabah erken kalkmamız gerektiğini söyledim.
Sabah olunca Ümit'i evin önünde beklemeye başladım. Yarım saat sonra Ümit altı damacana su ile gelmişti. Yola çıkmadan önce Ümit'e ''niye altı damacana su getirdin''? diye sordum. Ümit bu su bile az gelir dedi.
Neyse biz yine Ümit'in gariplikleri ile uğraşmayalım. Yolculuğumuza yeni başlamıştık ama iki damacana su çoktan bitmişti.
 |
| Dünyanın sonu |
Ümit'le yürürken bazı yerlerde bir iki metrelik çukurlar gördük. Bu çukurlar ağzına kadar çöp doluydu. Bu manzara beni çok üzdü. Bu yüzden ormana doğru gitmeye karar verdik.
Ormanda az önceki yerden farklı değildi. Hiç ağaç kalmamış, kalanlar ise alev alev yanıyordu. Koca gölde ise bir damla su kalmamıştı. Suyumuzda bitti bitecekti. Su almak için ormanın yakınında ki bir çeşmeye gittik. Maalesef orada da su yoktu.
Aklıma su bulabileceğimiz tek bir yer geliyordu. Orası da Karadeniz'di. Ormanın olduğu yer Karadeniz'e yakın olduğu için, çok şanslıydık. Yine diğer yerlerde olduğu gibi, orada da hiç su kalmamıştı. Kalan tek şey balık kılçıklarından ibaretti.
Bu yüzden Karadeniz'den ayrılıp başka bir yöne giderken bir kaç insanın iskeletini gördük. Çoğunun elinde çakmak gibi yakıcı aletler vardı. Bazı yanıcı aletler ise patlamıştı. Ümit ile bu gördüğümüz manzara karşısında çok şaşırmış ve Dünyayı çöle, insanların dönüştürdüğünü öğrenmiştik.
Gökyüzüne bakınca ozon tabakasının yok olduğunu fark ettik. Bu tam bir felaketti.
Tüm Dünya yok olacaktı! Bu yüzden hızlı adımlarla eve doğru koşmaya başladık. Evimizin önüne geldiğimizde evimizin kül olduğunu gördük. Ozon tabakası, ben ve Ümit'i yok edecekti. Erimemize saniyeler kalmıştı. Ve şimdi bizi eritecekti ki, annemin kalk deyişini duydum ve uyandım...
 |
| Kum fırtınası dünya |
E.B.K
Bu hikayeyi şu an 11 yaşında olan, belki de gelecekte bir yazar olabilecek, genç bir arkadaş yazmıştır. Hikaye için teşekkürler kendisine...
Bu hikayeyi şu an 11 yaşında olan, belki de gelecekte bir yazar olabilecek, genç bir arkadaş yazmıştır. Hikaye için teşekkürler kendisine...
Kaynaklar; Dünyanın sonu, orjinal yazı, DÜNYANIN SONU, fıskiye, KUM FIRTINASI, sıcaklık, GARİPLİKLER ve HİKAYEMİZ, hiç ağaç kalmamış, dünya'nın sonu, dünyanın sonu film gibi hikaye, bildiğimiz dünyanın sonu ne anlatıyor hikayede, dünyanın sonu mu geliyor hikayede, dünyanın sonu konulu hikaye, dünyanın sonu temalı hikaye, dünyanın sonuna doğru hikaye, dünyanın sonu hikaye, dünyanın sonu masal, dünyanın sonu geliyor mu hikaye, dünyanın sonu geliyor mu masal, SANAT, damacana su.
